15 Nisan 2011 Cuma

Polikistik Over Sendromuyla Hayat-3

En son ilk hormon tedavimi gecirdigimi ve basarisiz oldugumu soylemistim. Bu donemlerde cevremdekiler sogan kurunun rahmi temizledigini ve yarari oldugunu soylediler. Ama kokusu o kadar kotuydu ki ne biliyim iste deneyemedim! Belki de cok isime yarayacakti kim bilir, belki ileride denerim.
Bu boyle gitmeyecek dedim ve kendime guvenebilecegim bir doktor bulmaya karar verdim. Amerikan Hastanesi’nde gorev yapan Alper Mumcu ile tanistim. Kendisini cok ama cok sevdim ve guvendim! 7 aydir regl olmamistim ve vucudum patlamak uzereydi! Kilomdan once vucut saatimi dusunmemiz gerektigini, gercekten cok agresif yapida bir PKOya sahip oldugumu soyledi. Ve ben 2. hormon ilaci tedavimi gecirdim. Yine sonuc basarisiz! Ilaclarla yumurtalarimi tetikleyemedik cunku gercekten uyuyorlardi :)
Biz de asilamaya gecmeye karar verdik. Asilama tup bebek olayinin bir altidir. Tup bebekte laboratuar ortaminda sperm ve yumurtayi birlestiriyorlar. Asilamada ise spermi alip vucudunuzun icine, yumurtaya en yakin bolgeye birakiyorlar ya da fiskirtiyorlar diyeyim. Yani dogal yol sayilan bir hamile kalma yontemi! Cunku yaptiklari sadece spermler icin yolu kisaltmak o kadar :)
2010 Agustos ayinda ilk asilamami oldum. Sonucu nasil heyecanla bekledigimi tahmin edersiniz. Hatta bu surec esnasinda yanibasimda olan bircok blogger arkadasim vardir, destekleri olmasaydi ne yapardim bilemiyorum :)
Asilama oncesi sizin vucudunuzun ihtiyaci kadar hormon igneleri vuruluyorsunuz. Her allahin gunu o igneleri kendi gobegime yaparken neler hissettim bir ben bilirim. Daha sonra catlatma ignesine geliyor sira! Catlatma ignesini de vuruyorsunuz ve ertesi gune asilama gununuz belli! Asilama dedigimiz islem ameliyat degil, muayene koltugunda esinizden alinan spermler icinize enjekte ediliyor ince bir pipet gibi birseyle.. Aci yok agri yok… Tabii ki hormon aldiginiz icin yumurtaliklariniz hassas, vucudunuz agriyor sadece…
Asilama sonrasi cok umutluydum fakat 1. asilamamiz basarisiz oldu :( Kendimi kelimenin tam anlamiyla yerden yere vurarak ve honkurerek agladigimi hatirliyorum! O kadar emindim ki hamile olduguma… Kocam kan testi sonucunu evden ogrendigimde yanimdaydi ve ne yapacagini sasirdi. Beni yerden mi kaldirsin, salya sumuk aglamami mi durdursun, kendi de asilamanin tutmamasina mi uzulsun bilemedi, adama kendi acisini bile yasamasina izin vermedim anlayacaginiz. Bu asamada kocalarinizin degerini bilin derim ben! Benim esim hicbir zaman beni rencide etmedi, hastanelere gelip ornek vermekten gocunmadi, hatta bununla dalga gecti elinden geldigince :) Allah razi olsun…
Ve ben yine Alper bey’in karsisina geldim. 1. asilamadan agzim yandigi icin direk tup bebege gecmek istedigimi, yasim gencken basari oraninin daha yuksek oldugunu ve artik cok uzuldugumu belirttim. Fakat doktorum insanlarin 4-5 asilama denediklerini, tup bebegin benim durumum icin her zaman cantada keklik olacagini soyledi ve O’na guveniyorsam bir kerecik daha asilama yapmamiza izin vermemi rica etti…
Boylece hemen ara vermeden 2. asilama icin start verildi. Tekrar hormon ilaclari alindi, dozajlar ayarlandi, yumurtalarin gelisimi icin hastaneye gidis gelis kontroller basladi. Ben 1. asilamadan sonra tum umudumu yitirmistim, sadece tup bebegin beni bu durumdan kurtarabilecegini dusunuyor ve her gun hormon ignelerimi gobegime lanet ederek vuruyordum! Gobek deligimin 2 yaninda morluklar, ben kederimden aglaya aglaya ignemi yapar, tabi lanet ederek batirilan igne kanar :) Boyle gunler gecirdik… Televizyonda her hamile kalana kufrediyor, sokaktakilere imrenerek bakiyor, genel olarak icim yaniyordu diye ozetliyim :) Televizyonda biri hamile kaldiginda kendimi tuvalete kapiyor ve yine honkurerek agliyordum! Kocam az banyo kapisinda beklemedi beni sakinlestirmek icin dil dokerken…
24 Eylul 2010′da 2. asilamami gecirdim. Bu sefer cok rahattim, icimdeki umudu kaybettigim icin operasyona guvenmiyor, amann olsun bitsin de tup bebek yontemine gecelim, zaten sirf doktorum rica etti diye kabul ettim, asilama bende ise yaramiyor iste gibi cumleler sarfediyordum. Hatta beslenmeme hic dikkat etmemis, sagliksiz beslenmis, gayet cok sigara icmis bir haldeydim… O kadar umursamiyordum ki! Hatta vucuduma aldigim hormonlardan bikip tup bebek tedavisini ertelemeye karar vermis, 1 yil kilo vermeye odaklanma planlari yapiyordum. Nasil olsa tutmayacakti ya…
6 Ekim’de kan testi sonucu 56.7 Betahcg ciktiginda yasadigim saskinlik inanilmazdi :) Ciglik ata ata doktorumu aradim, hamile kalmistim, benim icin cok sevinmisti ama kendisi artik ailesiyle Kanada’ya yerlesiyordu :) Gercekten de su an orada yasiyor sevgili doktorum… Neyse doktorumun dumurunu atlattim ve kocami bile aramadan once bu surecte kendi yasadiklarindan bana dersler verip hep destek olan canim arkadasim Hersheyler‘i aradigimi hatirliyorum :) Zaten oyle bir haldeydim ki, ben ayni anda aglayip ayni anda kahkaha atarken kizcagiz zar zor hamile kaldigimi anladi :D
2-3 gun sonra tekrarlanan kan testiyle durum kesinlesti, hic beklemedigimiz anda bebegimiz bizimleydi :) Su an 31 haftalik hamileyim, az bir zamanimiz kaldi insallah :)
Size anlatmak istedigim lutfen benim gibi vazgecmeyin! Ben etrafima belli etmemeye calissam da kendimi kahrettim, uzuldum, cok agladim… 1. veya kacinci olursa olsun denemelerinizde umutsuzluga kapilip sabit fikir yapmayin. Artik tip cok ilerledi ve bizim gibi PKOlu kadinlar icin hep umut isigi var! Ilac olmazsa igne, asilama olmazsa tup bebek! Yeter ki yaninizda size destek olacak insanlar olsun :)
Ustelik evlenmeden once hic jinekologa gitmeyen kadinlar var… Lutfen hicbir seyden utanmayin lutfen! Utanilacak birsey degil kadin dogum doktoruna gitmek.. Ben 15 yasimdan beri jinekologlarla ic iceyim… Erkek istemiyorsaniz kadin olanlara gidin.. Gerci ben kadin jinekolog sevmem :) Ama mutlaka kendinizi bir kontrol ettirin, smear testlerinizi yaptirin bir de ustune! Bakireyseniz zaten alttan muayene yok, ultrasonla bakacaklar… Kac kadin jinekologa gitmeye utanip da gidip agdacilara agdasini yaptiriyor? Bir dusunun bunu :) En fazla bir muayene ucreti odeyeceksiniz, lutfen kendinize bu degeri verin :)
Yalniz burada soylemem gereken birsey var. Ben hic ara vermeden yaptigimiz hormon tedavilerinden oturu 96 kg ile hamile kaldim! Bu rakam cok fazla arkadaslar, lutfen benim gibi olmayin! Benim 30 yasima az zamanim vardi, hastaligim agresifti, kaybedecek zamanimiz yoktu… Ama su an hamileligimin su evresinde nasil zorlandigimi size anlatamam :( Gecen aya kadar 11 kg aldim, bu ay ne oldu kim bilir :) Vucudum cok zorlaniyor, ayaklarim agirligimi tasiyamiyor. Ama elimizden birsey gelmez, kilo konusunu dogumdan sonraya biraktik.
Emin olun, size onerdigim gibi ben de dogumdan sonra kilo olayini bu sefer ciddiye alacagim. Bu kiloyla hayat gecmez :)
Umarim benim gibi umutsuzluga kapilanlara azcik yardimim dokunmustur :) istediginiz her konuda soru sorabilirsiniz, elimden geldigince cevaplamaya calisirim…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder